Είσαι η έμπνευσή μου, σου είπα. Και με κοιτούσες με δυο μάτια μεγάλα. Ευθεία. Γέλασα και δεν σου εξήγησα. Ήθελα να σου πω ακόμα πως τα χέρια σου με προκαλούν να τα χαϊδεύω. Με μαντήλια να στα καθαρίζω από τα αίματα. Σκληρές οι άκρες σου, χαρτογραφημένες εκτάσεις, γρατζουνιές που κλείσαν με οινόπνευμα. Τα χωράφια στα έφτιαξαν έτσι; Νομίζω πως ναι. Και το περίεργο είναι πως με αφήνεις. Να στα ψάχνω, να οικειοποιούμαι το αριστερό σου πόδι. Σε διατάξαν να με αγγίξεις και είπες πως στερούμαι αφής στο δεξί και πιο κοντινό σε σένα χέρι. Και δεν βλέπετε, τους είπες, πως κρατάει τσιγάρο και ποτήρι με τσίπουρο εκεί; Δεν μπορώ να την αγγίξω, είναι φωτιά και υγρή αναθυμίαση.
Στην πλατεία από το μεσημέρι, μέχρι που σκοτείνιασε. Και τόλμησα να στο πω. Είσαι η έμπνευσή μου. Ο νέος αγωγός μου.
Αυτά ψέλλιζα χτες και άκουγα διαλόγους. Ερωτήσεις.
-Μας παρατηρείς;
-Μου δίνετε υλικό, γενναιόδωρα.
-Τελείωσε αυτό ρε, πες στην κοπέλα να φέρει απ’ τ’ άλλο, του Παντελή.
-Ξέρεις, μου είσαι οικείος αλλά δεν ξέρω από πού.
-Και οι άλλοι γευσιγνώστες ήτανε.
-Μην ανησυχείς μάτια μου, όλοι γνωστοί είμαστε εδώ.
-Έλα γεια μας.
-Ποτέ δεν λες η μοίρα πως σε αδίκησε μα μόνο η ιστορία αλλιώς σου μίλησε
-Μπράβο ρε κοριτσάκι καιρό είχα να σ’ ακούσω να τραγουδάς.
-Πως είναι το Παρίσι τον Μάρτιο;
-Κρύο αλλά ήλιος.
-Ρε σεις ρίξτε καμιά μαζική κατάρα να φύγουν πια τα ελικόπτερα από πάνω.
-Έλα; Ναι σ’ ακούω.. χαμός στο κέντρο έτσι;
-Τι γίνεται;
-Χτες άκουγα Purple και..
-Έρχονται οι Sabbath το Μάιο. Πάμε;
-Λέω να κατέβω στην πορεία.
-Μαλάκα γέρασες πια και ούτε λίγη βαζελίνη δεν κουβαλάς μαζί.
-Την κουβαλάω αλλά γι’ άλλους λόγους. Ρε μη γελάτε ρε, βάλτε να πιούμε!
-Τίποτα δεν πάει χαμένο στην χαμένη σου ζωή το όνειρό σου ανασαίνω και το κάθε σου γιατί.
-Μήπως σε βαραίνει το πόδι μου;
-Όχι τα μάτια σου με βαραίνουν.
-Από το στέκι σε ξέρω τελικά.
-Είδες που σου είπα ότι όλοι γνωστοί είμαστε εδώ; Και για πες μου τώρα δυο πράγματα.
-Βαζελίνη θα μας δώσει ο Χρήστος που μένει δίπλα. Έλα ξεκουνηθείτε πάμε.
-Γιατί τέτοιο χρώμα στα μαλλιά σου;
-Ρε συ κάτσε να έρθουν και οι υπόλοιποι, θα χαθούμε αν φύγουμε τώρα.
-Σκυφτός στα καφενεία στους δρόμους σκεφτικός
-Και τώρα γράφεις για μένα;
-Μα χθες μες στην πορεία περνούσες γελαστός
-Γιατί μ’ αρέσει. Και για σένα δεν γράφω τώρα αλλά μια μέρα θα γράψω.

Τι ήλιος ήταν αυτός ρε..