Τα πρωινά που γεμίζω με λακκούβες νερού τα γκρι πλακάκια. Σκέφτομαι πως ήρθε ένας μήνας των λουλουδιών. Και θα ΄θελα αλήθεια να στολίσω το τζάμι με πρασινάδα που δεν μυρίζει, δεν μεγαλώνει παρά μόνο στέκει φουντωμένη και ηλεκτρική να αντανακλά το ασθμαίνον φως της λάμπας που εξοικονομεί.
Και σκέφτομαι πως η εξοικονόμηση είναι η καινούρια λέξη της γενιάς μας. Μα μάλλον οι περισσότεροι εκπρόσωποί της την πήραν πιο μεταφορικά απ’ ότι χρειάζεται, είναι φαίνεται που στα σχολεία την ώρα των Κειμένων ήταν περισσότερο ξύπνιοι απ’ ότι χρειαζόταν.
Κι εγώ μην φανταστείς, εξοικονομώ. Μόνο που καμιά φορά με πιάνει μια αντίδραση και γεμίζω με λακκούβες νερού τα γκρι πλακάκια. Ψόφιες επαναστάσεις που θα ’λεγε και το Γιωργί. Πριν ξεκινήσει τη θητεία, πριν ξεκινήσει τις πτώσεις, πριν ξεκινήσει τα χάπια, πριν τα σταματήσει όλα αυτά με ένα συνδυασμό αλά Χέμινγουει. Ψόφιες επαναστάσεις. Ξέρεις την πρώτη φορά που μου το ‘πε ήταν που αρνήθηκα να φιλήσω το χέρι του παπά στα βαφτίσια του αδερφού του Νικόλα. Μου χάιδεψε το κεφάλι, έγειρε ένα μισό χαμόγελο και μου ‘πε “ άσε τις ψόφιες επαναστάσεις ρε”.
Κι άμα εξακολουθώ να τις κάνω που και που είναι που μου τη δίνει η εξοικονόμηση ενέργειας έτσι όπως την μεταφράζει η γενιά της μαύρης τρύπας δηλαδή η δική μου. Κλείνονται, κλείνονται, καμώνονται πως ισορροπούν και σπρώχνουν κάτω απ’ το μαξιλάρι τις αξόδευτες ενέργειες. Καταλαβαίνεις έτσι; Ξέρεις καμιά φορά έτσι όπως σε κοιτάω μου θυμίζεις το Γιωργί. Δεν στο ‘χω ξαναπεί έτσι;
Και εκείνου του άρεσε πολύ ο Μάης.
(Απόσπασμα από αυτό που ελπίζει να γίνει πολύ «Πιστεύετε στα φαντάσματα ρε;» στο ρόλο η ίδια)
Μαΐου 2, 2008 at 1:21 μμ
κάτι έχασα ?
Για εξήγα
Μαΐου 2, 2008 at 1:26 μμ
Καλημέρα…
Χρόνια Πολλά και Καλά…
Σου εύχομαι τα καλύτερα στη ζωή σου…
Και του Χρόνου…
Μαΐου 2, 2008 at 1:27 μμ
Να εξηγήσω καλέ αλλά τι?
Μαΐου 2, 2008 at 1:27 μμ
Χρόνια καλά Γιώργο!Και σ’ εσένα ότι καλύτερο..
Μαΐου 2, 2008 at 1:41 μμ
είμαστε κοντά στο να εκδώσουμε ?
Μαΐου 2, 2008 at 2:41 μμ
Κάτσε να το τελειώσουμε πρώτα και μετά θα σε πάρω τηλ να χορη-γεύσεις, κλείνω ματάκι!
Μαΐου 3, 2008 at 3:36 μμ
χρονια πολλα κυρια μου και τα πιο ανθισμενα λουλουδια για σας. εμας μας πηρε και μας σηκωσε και τωρα του ξανατσαμπουκαλεβωμαστε μην χασουμε ΚΑΙ την ανασταση. ναι κραταει 50 αυτη…μερες.
Μαΐου 5, 2008 at 3:01 μμ
Άρχισες πάλι τις ομορφιές…
Θα κεράσεις μια επανάσταση με πάγο; Διπλή.
Μαΐου 5, 2008 at 4:00 μμ
Μαρκήσιε αλήθεια;50;Κράτησέ με και μια θέση, ξέρεις, εκεί μπροστά στα μαξιλαράκια, ξέρεις ε;χεχεχ..
ευχαριστώ για τα λουλούδια εε;
Αγρινόμου κερνάω.Μη σε κάψει στο λαιμό όμως σκέβουμαι :Pp
Μαΐου 5, 2008 at 8:08 μμ
Παιδί της πόλης. 🙂
Δεν πειράζει. Και το αστικό τοπίο έχει τη δική του ομορφιά.
Μαΐου 6, 2008 at 12:33 πμ
Espoir χμμμ ναι, την έχει.Και ιστορίες έχει, πολλές.
(σ’ ευχαριστώ)