Αλλάζει ο αέρας μα ξεγελάστηκα και έβαλα τιράντα και κρύωνα λίγο σαν ξημέρωνε. Λαχτάρησα κάτι σαν κουβέρτα ριγμένη ανάλαφρα στους ώμους- όχι μην βιάζεσαι να με τυλίξεις με χέρια δεμένα με γάζες. Θα ήθελα να στα στολίσω με ζωγραφιές και τι πειράζει που είναι σαν να τις μπογιάτισε παιδί του νηπιαγωγείου. Μετά θα σου ψιθυρίσω πως άλλαξε πάλι ο αέρας και πως τίποτα πάνω μου δεν είναι ίδιο, το κορμί μου με προδίδει με κάτι κρανιακούς κύκλους και πως πάλι θα καπνίσω παραπάνω.
Μαύρα και σήμερα μα με τίποτα δεν μαυρίζουν τα πόδια μου ρε μάνα κι άμα έρχεσαι να με χαϊδέψεις μου κάνει τόσο ξένο και δεν μπορώ να μη τραβηχτώ μα το ξέρω πως δεν έχεις άλλον σαν κι εμένα. Την κατάκλιση που σε βασάνισε για μήνες και τα μαλλιά σου που γινόντουσαν όλο και πιο όμορφα, σκούρα καστανά. Τώρα σε κοιτάω πόσο έχει αλλάξει και το δικό σου κορμί πια, τα ρούχα που πάντα μοιραζόμασταν τώρα δεν μου κάνουν.
Σαν ήμουνα μικρή απορούσες πως γίνεται να σιχαίνομαι τους χαρταετούς, τι παράξενο παιδί είναι αυτό και τώρα γιατί γυρνάει στα ίδια μέρη συνέχεια τώρα που μεγάλωσε θα έπρεπε να πηγαίνει αλλού.
Πρέπει κανείς να προσέχει τι λέει στα παιδιά. Τα δικά μου παραμύθια δεν είναι για τα δικά τους ταξιδιάρικα αυτιά μια φορά με ρώτησε ένα κοριτσάκι τι είναι αυτό το πολύχρωμο πράγμα στον ουρανό και του είπα αφηρημένη ουράνιο τόξο, μικρό. Με κοίταξε με συνεχόμενη απορία και τότε γονάτισα το αγκάλιασα από τη μέση του έδειξα μακριά τα δάχτυλα μου ήταν λερωμένα με καπνό και του είπα πως στην άκρη του χρώματος αυτού είναι όλα αλλιώς. Μαγεμένο, μου είπε πως δηλαδή θα είναι εκεί και ο μπαμπάς τους που δεν γύρισε ποτέ από κείνο το ταξίδι; Και του ‘πα πως όχι μικρό, αλλά είναι όλα απαλά και μαλακά εκεί. Έφυγε να ψάξει για την άκρη του ουράνιου τόξου, ώρες την έψαχνα μετά δεν με πίστεψε πως δεν ήταν εκεί ο μπαμπάς της. Την βρήκα μέσα σε ένα χωράφι με τα γόνατα λερωμένα. Δεν έκλαιγε αλλά ήταν κουρασμένη. Μα πόσο μακριά είναι αυτή η άκρη πια με ρώτησε. Πολύ μωρέ, της είπα, πολύ. Την γύρισα στη μάνα της να της πει πιο ρεαλιστικά παραμύθια. Από αυτά που δεν σε κάνουν να τρέχεις με τα γόνατα λερωμένα.

μουσική υπόκρουση Queremos paz των Gotan Project κυρίως για αυτό το una vida mejor..

Advertisements