Δεκατρείς όροφους πάνω απ’ τη γη
φόβοι και ψίθυροι γι’ ανώμαλη προσγείωση
Άτυχο πάρτυ, σκάρτη μουσική
και το κρασί έτσι γρήγορα μας τελείωσε
Από μέρες τώρα στριφογυρίζει στο στόμα μου. Και όλο κάνει να βγει, να ξεπεταχτεί και να σε πετύχει. Κι άμα σε πετύχει έχω να κάνω κάτι γέλια.. παιδικά, κελαρυστά σαν εκείνα που σκάγανε στο κύμα και πνιγόντουσαν. Μα πρέπει να φύγω τώρα, είναι ώρα κι άμα γυρνώντας δω πάλι κανένα μαυροντυμένο κορμί να σαλτάρει από τον τρίτο, θα ανοίξω τα χέρια μου να το πάρω αγκαλιά.
Δεκατρείς όροφους πάνω απ’ τη γη
Aμηχανία πανικός και υψοφοβία
Χάθηκε η σκάλα το ασανσέρ δεν λειτουργεί
Μας βασανίζει μια θεότρελη υποψία
Πως μπλέκω έτσι τα χέρια μου σε δανεικούς λαιμούς ρε φίλε και κοίτα να δεις που δεν με νοιάζει.. Με καίει μόνο να μένει η ανάσα της ζωής κι ας είναι καψαλισμένη. Γελάω τόσο με τις κριτικές αλήθεια σου λέω έχει πλάκα να νομίζει ο καθένας πως ψυχολόγησε την ανία του πάνω σου.
Άδεια μπουκάλια χορεύουν στον αέρα
κι αναστατώνουν φιλήσυχους πολίτες
που όλο κοιτάνε προς τα δω κι ανησυχούν
πως βρέθηκαν εκεί αυτοί οι αλήτες;
Να είναι ξύλινη η μπάρα και το πάτωμα μόνο κι άσε με να χορέψω θέλω ένα ροκεντρολάκι παλιό και να σπάνε τα ποτήρια με την άκρη της φούστας μου λυγάνε οι αστράγαλοι και γελάω γελάω τρελά σου λέω πως
Ντροπή για τα μάτια σου
Ντροπή να είναι άδεια
σαν τα ποτήρια μας
Στις μέρες που ήμουνα στα 17, πως γελούσαμε έτσι ρε, πως γελούσαμε..
ΕΛA
-Καλώς ορίσατε, περάστε, τα ποτά δεξιά, τα ναρκωτικά αριστερά
Από το «Παρτυ» του Σέλλερς.
Μαΐου 2, 2007 at 3:04 μμ
«Birdy birdy num num….»
– We have a saying in India…
– Really…?
– (Συγκαταβατικά)Yeeessss….
…..
….
– Well?
– What?(απορία)
– What’ that saying?
– Ohhhhh…..yeeeesss…well:
«The wisdom is a privilege of the elderly…but the heart of a child is pure…»!
– I didn’t get it.
– Me neither…
Μαΐου 2, 2007 at 5:37 μμ
23/12
The original soundtrack
🙂
Μαΐου 2, 2007 at 6:33 μμ
Εγω οσο μεγαλωνω γελαω καλυτερα γιατι εξελισω το ταλεντο του γελωτοποιου 😛
Μαΐου 2, 2007 at 9:33 μμ
έχει πλάκα να νομίζει ο καθένας πως ψυχολόγησε την ανία του πάνω σου. Κι ας το πιστεύεις αυτό από τα 17 σου. Κι έχουν περάσει άλλα τόσα χρόνια από τότε…
Μαΐου 3, 2007 at 6:29 πμ
Nahames χοχοχοχοχο είσαι τεράστιος ρεεεεεε!
PJ σους καλέεε!χιχιχιχιχι!
Fingo να το προσέχεις παιδί μου αυτό το τάλαντο 😛
Σπύρο μου δεν ξέρω να σου πω αν έχει σημασία τελικά.Ε;
Μαΐου 3, 2007 at 9:07 πμ
μιας και λες για πάρτι, θα πας το σάββατο;
Μαΐου 3, 2007 at 9:32 πμ
Που να πάω καλέ μου;
Μαΐου 3, 2007 at 11:19 πμ
ΝΤΡΟΠΗ να είναι άδεια..
….και τα μάτια σας..και τα ποτήρια μας.
Να μένει μόνο η ανάσα της ζωής ρε.
Μαΐου 3, 2007 at 2:23 μμ
c’mon baby let the good times role….
Μαΐου 3, 2007 at 4:46 μμ
Μια απο τις
καλυτερες ταινιες …ever.
ζερο.
Μαΐου 3, 2007 at 5:31 μμ
Λέω να περάσω απο τα δεξιά και ας απαγορεύεται η προσπέραση…
Μαΐου 3, 2007 at 6:16 μμ
«… τα χέρια μου σε δανεικούς λαιμούς και να μη με νοιάζει.. να μένει η ανάσα της ζωής καψαλισμένη. … οι κριτικές, η αλήθεια … και το να νομίζει ο καθένας πως ψυχολόγησε την ανία του πάνω σου»
Ρε κορίτσι, ώρες ώρες νομίζω πως ζωγραφίζεις τη ζωή μου και τη σκέψη μου. 🙂
Μαΐου 3, 2007 at 6:30 μμ
Τι λες τωρα.Ενα απο τα καλυτερα skills μου να αφησω?
Μαΐου 3, 2007 at 9:19 μμ
Παρών. Δεν έχω κάτι άλλο να γράψω.
Μαΐου 4, 2007 at 1:30 πμ
Τα ροκαμπίλια δεν πεθαίνουν ποτέ,Η ταινία ιστορική και εγώ πρέπει να σηκωθώ αύριο (σε λίγες ώρες δηλαδή).
Μαΐου 4, 2007 at 10:34 πμ
Δεν την έχω δει γμτ!
Μαΐου 4, 2007 at 11:22 πμ
Και τώρα να γελάς ρε κορίτσι. Βάλε ροκαμπίλι μόνη σου κι άρχισε να πετάς ποτήρια κάτω με τις γύρες της φούστας σου!
Μαΐου 4, 2007 at 12:47 μμ
τώρα δεξιά είναι οι καναπέδες και αριστερά ο μπουφές. και τούμπαλιν
Μαΐου 4, 2007 at 6:30 μμ
Καλά το party είναι γεμάτο ατάκες!
(Κοίτα που κόλλησα στην ταινία και όχι στο κείμενο! Απαράδεχτη είμαι!)
Μαΐου 4, 2007 at 9:51 μμ
«Bar’s closed, f#@ck off!!!» λένε οι χωρικοί στους εγγλέζους στην Αγία Νάπα.
«You don’t have to go home but you can’t stay here, hun’…» λέγαν οι αμερικάνες γκαρσόνες των μεσοδυτικών.
It’s closing time… Cohen
Τετράποδο Κερασφόρο με Χαμηλό Δείκτη Νοημοσύνης.
Μαΐου 8, 2007 at 11:15 πμ
μμμ!…
καλά έκανα και πέρασα, μ’αρέσουν αυτές οι εναλλαγές σε τέτοια κείμενα.
Μαΐου 9, 2007 at 2:37 μμ
Εισαι καλα εσυ?
Που χαθηκες?
Συμβαινει κατι σοβαρο ‘η απλως πολλη δουλεια?
ζερο.
Μαΐου 11, 2007 at 11:45 μμ
Αλήθεια, συμβαίνει κάτι;
Μαΐου 12, 2007 at 11:30 πμ
Είναι σε (κάτι σαν) διακοπές.
Κανονικά σήμερα-αύριο θα έπρεπε να έχει γυρίσει…
Μαΐου 12, 2007 at 12:55 μμ
Δεξια κι αριστερά μάθαμε τι παίζει.
Ευθεία τι θα βρούμε;
Μαΐου 13, 2007 at 11:48 μμ
🙂