Δεκατρείς όροφους πάνω απ’ τη γη
φόβοι και ψίθυροι γι’ ανώμαλη προσγείωση
Άτυχο πάρτυ, σκάρτη μουσική
και το κρασί έτσι γρήγορα μας τελείωσε

Από μέρες τώρα στριφογυρίζει στο στόμα μου. Και όλο κάνει να βγει, να ξεπεταχτεί και να σε πετύχει. Κι άμα σε πετύχει έχω να κάνω κάτι γέλια.. παιδικά, κελαρυστά σαν εκείνα που σκάγανε στο κύμα και πνιγόντουσαν. Μα πρέπει να φύγω τώρα, είναι ώρα κι άμα γυρνώντας δω πάλι κανένα μαυροντυμένο κορμί να σαλτάρει από τον τρίτο, θα ανοίξω τα χέρια μου να το πάρω αγκαλιά.

Δεκατρείς όροφους πάνω απ’ τη γη
Aμηχανία πανικός και υψοφοβία
Χάθηκε η σκάλα το ασανσέρ δεν λειτουργεί
Μας βασανίζει μια θεότρελη υποψία

Πως μπλέκω έτσι τα χέρια μου σε δανεικούς λαιμούς ρε φίλε και κοίτα να δεις που δεν με νοιάζει.. Με καίει μόνο να μένει η ανάσα της ζωής κι ας είναι καψαλισμένη. Γελάω τόσο με τις κριτικές αλήθεια σου λέω έχει πλάκα να νομίζει ο καθένας πως ψυχολόγησε την ανία του πάνω σου.

Άδεια μπουκάλια χορεύουν στον αέρα
κι αναστατώνουν φιλήσυχους πολίτες
που όλο κοιτάνε προς τα δω κι ανησυχούν
πως βρέθηκαν εκεί αυτοί οι αλήτες;

Να είναι ξύλινη η μπάρα και το πάτωμα μόνο κι άσε με να χορέψω θέλω ένα ροκεντρολάκι παλιό και να σπάνε τα ποτήρια με την άκρη της φούστας μου λυγάνε οι αστράγαλοι και γελάω γελάω τρελά σου λέω πως

Ντροπή για τα μάτια σου
Ντροπή να είναι άδεια
σαν τα ποτήρια μας

Στις μέρες που ήμουνα στα 17, πως γελούσαμε έτσι ρε, πως γελούσαμε..

ΕΛA

-Καλώς ορίσατε, περάστε, τα ποτά δεξιά, τα ναρκωτικά αριστερά

Από το «Παρτυ» του Σέλλερς.

Advertisements