Μ’ ένα διαρκή εν δυνάμει πονοκέφαλο. Καθαρίζω τις πολύχρωμες πιπεριές στο παλιό ραγισμένο πιάτο. Και σκέφτομαι πόσο γελοίο είναι να μυρίζουν τα χέρια σου ώρες ολόκληρες μετά από ένα μαγείρεμα και να μην κρατάει παρά λίγα λεπτά μόνο η δική σου μυρωδιά. Βάζω ένα ποτήρι κόκκινο. Φτηνό κρασί, από αυτά που μένουν στα ντουλάπια για το φαί ή για κάτι ώρες σαν τώρα, που θες να πιεις αλλά να βασανίσεις όχι να κατευνάσεις την γεύση σου. Ξέρω πως όταν τελειώσω με τις κατσαρόλες θα έχει τελειώσει και η όρεξή μου.
Και μετά θ’ ανάψω τσιγάρο, θα κοιτάξω κάπου μακριά, αυτή η αδυναμία εστίασης με τρέχει. Θα μαζέψω τα πόδια ψηλά κάτω από το λαιμό και θα παίξω αφηρημένα με τις άκρες των μαλλιών. Θα μου μυρίσει φαγητό και θα βιαστώ να λουστώ με σαμπουάν μπύρας. Σαν εκείνο που είχα όταν ήμουνα μικρή.
Και το βράδυ αργά θα κοιμηθώ με κάτι ανοιχτό. Παράθυρο, ραδιόφωνο κάτι. Να μπαίνει αέρας. Να παγώνει το διπλανό μαξιλάρι. Άραγε αν σηκώσω τα σεντόνια θα δω σημάδια σου στο στρώμα; Μπορεί και ναι αν και έχουν περάσει χρόνια από τότε που σκόρπισες για τελευταία φορά. Με σοκολάτες, με ιδρώτα, με κρασί ή με σπέρμα; Εγώ μόνο με αίμα τα δικά σου στρωσίδια έκαψα.
Σωροί χαρτιά στα συρτάρια. Και θυμάμαι πάντα την Μπλανς κάτι τέτοιες ώρες. Να την συνοδεύουν άσπρες μπλούζες. Πόσο ακόμη; Θα ξεγελάς τον χρόνο; Τους ανθρώπους; Τις επιθυμίες σου;
Θέλω να είναι καλοκαίρι, βράδυ σε ένα σπίτι με μεγάλη βεράντα. Να διπλώσω τα πόδια μου στον καναπέ να μείνεις να κοιτάς την γωνία των 90 μοιρών. Να σε πιάσω να αλληθωρίζεις και ύστερα να έρθεις προς το μέρος μου. Ξέρω την έχουμε ζήσει ήδη αυτή την στιγμή. Αλλά έμεινε στο απυρόβλητο. Αλλά αυτή την φορά να μην ορίσεις τα χέρια σου να σταματήσουν εκατοστά πριν τον αστράγαλό μου. Και να μη μείνεις να κοιτάς λεπτά ατέλειωτα, να στρίβεις τσιγάρα και να ξεχνάς να βάλεις φίλτρο, να θες να το πεις και να συγκροτείς την παρόρμησή σου. Αυτή τη φορά θέλω να μου αφήσεις σημάδια στους γοφούς, να μπερδεύεις τα πόδια σου στην αγωνία να με φτάσεις. Και να δεις που θα σ’ αφήσω.
Να σε ορθώσω στα χέρια μου, στο στόμα μου.
Ομολόγησες πως δεν μπορείς να συγκεντρωθείς όταν με κοιτάς. Τώρα πως περνάς τις νύχτες σου μες στον άσκοπα ξοδεμένο ιδρώτα; Σου λέω στον ώμο μου θα ήταν πιο χρήσιμος.

Και ακούω σιγά να παίζει το ίδιο παλιό τραγούδι του Αυγούστου.

As I drink too much
As I scream out of lust
At the moon

As I fail to please
What the moon won `t ease
I can `t sit still from running wild

As I wipe my past
As demons are crawling under my skin