Μ’ ένα διαρκή εν δυνάμει πονοκέφαλο. Καθαρίζω τις πολύχρωμες πιπεριές στο παλιό ραγισμένο πιάτο. Και σκέφτομαι πόσο γελοίο είναι να μυρίζουν τα χέρια σου ώρες ολόκληρες μετά από ένα μαγείρεμα και να μην κρατάει παρά λίγα λεπτά μόνο η δική σου μυρωδιά. Βάζω ένα ποτήρι κόκκινο. Φτηνό κρασί, από αυτά που μένουν στα ντουλάπια για το φαί ή για κάτι ώρες σαν τώρα, που θες να πιεις αλλά να βασανίσεις όχι να κατευνάσεις την γεύση σου. Ξέρω πως όταν τελειώσω με τις κατσαρόλες θα έχει τελειώσει και η όρεξή μου.
Και μετά θ’ ανάψω τσιγάρο, θα κοιτάξω κάπου μακριά, αυτή η αδυναμία εστίασης με τρέχει. Θα μαζέψω τα πόδια ψηλά κάτω από το λαιμό και θα παίξω αφηρημένα με τις άκρες των μαλλιών. Θα μου μυρίσει φαγητό και θα βιαστώ να λουστώ με σαμπουάν μπύρας. Σαν εκείνο που είχα όταν ήμουνα μικρή.
Και το βράδυ αργά θα κοιμηθώ με κάτι ανοιχτό. Παράθυρο, ραδιόφωνο κάτι. Να μπαίνει αέρας. Να παγώνει το διπλανό μαξιλάρι. Άραγε αν σηκώσω τα σεντόνια θα δω σημάδια σου στο στρώμα; Μπορεί και ναι αν και έχουν περάσει χρόνια από τότε που σκόρπισες για τελευταία φορά. Με σοκολάτες, με ιδρώτα, με κρασί ή με σπέρμα; Εγώ μόνο με αίμα τα δικά σου στρωσίδια έκαψα.
Σωροί χαρτιά στα συρτάρια. Και θυμάμαι πάντα την Μπλανς κάτι τέτοιες ώρες. Να την συνοδεύουν άσπρες μπλούζες. Πόσο ακόμη; Θα ξεγελάς τον χρόνο; Τους ανθρώπους; Τις επιθυμίες σου;
Θέλω να είναι καλοκαίρι, βράδυ σε ένα σπίτι με μεγάλη βεράντα. Να διπλώσω τα πόδια μου στον καναπέ να μείνεις να κοιτάς την γωνία των 90 μοιρών. Να σε πιάσω να αλληθωρίζεις και ύστερα να έρθεις προς το μέρος μου. Ξέρω την έχουμε ζήσει ήδη αυτή την στιγμή. Αλλά έμεινε στο απυρόβλητο. Αλλά αυτή την φορά να μην ορίσεις τα χέρια σου να σταματήσουν εκατοστά πριν τον αστράγαλό μου. Και να μη μείνεις να κοιτάς λεπτά ατέλειωτα, να στρίβεις τσιγάρα και να ξεχνάς να βάλεις φίλτρο, να θες να το πεις και να συγκροτείς την παρόρμησή σου. Αυτή τη φορά θέλω να μου αφήσεις σημάδια στους γοφούς, να μπερδεύεις τα πόδια σου στην αγωνία να με φτάσεις. Και να δεις που θα σ’ αφήσω.
Να σε ορθώσω στα χέρια μου, στο στόμα μου.
Ομολόγησες πως δεν μπορείς να συγκεντρωθείς όταν με κοιτάς. Τώρα πως περνάς τις νύχτες σου μες στον άσκοπα ξοδεμένο ιδρώτα; Σου λέω στον ώμο μου θα ήταν πιο χρήσιμος.
Και ακούω σιγά να παίζει το ίδιο παλιό τραγούδι του Αυγούστου.
As I drink too much
As I scream out of lust
At the moon
As I fail to please
What the moon won `t ease
I can `t sit still from running wild
As I wipe my past
As demons are crawling under my skin
23 Φεβρουαρίου, 2007 at 9:50 πμ
«Και σκέφτομαι πόσο γελοίο είναι να μυρίζουν τα χέρια σου ώρες ολόκληρες μετά από ένα μαγείρεμα και να μην κρατάει παρά λίγα λεπτά μόνο η δική σου μυρωδιά»
γαμώ τις σκέψεις αυτή! άσε που μαγειρεύεις κιόλας, οπότε διπλό καλό
🙂 🙂
23 Φεβρουαρίου, 2007 at 10:13 πμ
πιο δυνατό και απ’ τον χι μαν!
από τα πιο δυνατά σου κείμενα!
23 Φεβρουαρίου, 2007 at 10:59 πμ
αυτο κυρια μου κυλησε σα νερακι.
23 Φεβρουαρίου, 2007 at 11:12 πμ
Se diavaza kai prin anoixw to diko mou tapeino, prosfato blog. Panta me afhnes malaka, alla shmera xeperases ka8e prosdokia! Na sai kala pou grafeis etsi kai xehniomaste ligo apo th mounth ka8hmerinothta. 🙂
23 Φεβρουαρίου, 2007 at 11:43 πμ
Κακώς σε βάλαμε σε κατ’ οίκον περιορισμό μπας και ηρεμήσεις από τας εξοχάς . Δε βοήθησε νομίζω (τουλάχιστον έπρεπε να το σκεφτούμε να κρύψουμε το κόκκινο κρασί) .
υ/γ οι στίχοι έχουν τίτλο και τραγουδιστή ?
23 Φεβρουαρίου, 2007 at 12:04 μμ
Baby, life’s what you make it
Can’t escape it
Baby, yesterday’s favorite
Don’t you hate it
Baby, life’s what you make it
Don’t backdate it
Baby, life’s what you make it
Beauty is naked
Baby, life’s what you make it
Celebrate it
Anticipate it
Yesterday’s faded
Nothing can change it
Baby, life’s what you make it
Talk Talk.
23 Φεβρουαρίου, 2007 at 12:22 μμ
oh yeah.για μένα σαμπουάν τζόνσον ακόμα.και λέω να πω εφτά τραγούδια.σαν τη Στέλλα,ξέρεις.
23 Φεβρουαρίου, 2007 at 3:17 μμ
Pou´sai Sorry ? Akous? I zwi einai mprosta …
23 Φεβρουαρίου, 2007 at 3:20 μμ
poly wraio
to ftino kokkino krasi synodevei arista mia nyxta pou thes na klapseis
23 Φεβρουαρίου, 2007 at 3:48 μμ
Έρωτας;!
23 Φεβρουαρίου, 2007 at 6:16 μμ
Είναι πολύ όμορφο να διαβάζω τις σκέψεις μου τόσο όμορφα διατυπωμένες.. Thanx so much..
23 Φεβρουαρίου, 2007 at 10:33 μμ
As i sat sadly by her side
24 Φεβρουαρίου, 2007 at 1:54 πμ
Λείπει μόνο μια κιθάρα να βουίζει τα αυτιά μου να βράσει το αίμα και να εξατμιστεί από τα ρουθούνια για να το μυρίζω καθώς θα αργοπεθαίνω.
24 Φεβρουαρίου, 2007 at 11:50 πμ
Δεν ήθελε να τον αφήσεις sorry girl, να του δώσεις από το πάθος σου ήθελε.
Καλή, μέρα, σπέρα, νύχτα, τι σημασία έχει;
24 Φεβρουαρίου, 2007 at 3:44 μμ
Desire & regrets κανουν βολτα αγκαλια στο κειμενο σου. Λιγο κοκινο κρασι ακομα; Στην υγεια μας.
24 Φεβρουαρίου, 2007 at 4:59 μμ
Ναι, την είχα ζήσει αυτή την στιγμή.
Και άφησα τα χέρια μου ελεύθερα στο μάγουλο της.
Και κάθε λεπτό την κοιτούσα.
Και είπα αυτό που ήθελα.
Και δε μ’άφησε.
Ομολόγησε ότι πάντα θα θέλει να με βλέπει. Τότε, γιατί δεν το κάνει;
24 Φεβρουαρίου, 2007 at 11:15 μμ
Aυτό το περίσευμα απο παλιο
κρασί δεν το βάζεις κάτω να
εξομολογηθούμε, ν’ανασάνουμε βρε αδερφέ.
25 Φεβρουαρίου, 2007 at 12:19 μμ
@houli_v: Midnight choir – Mercy of Maria
26 Φεβρουαρίου, 2007 at 7:50 πμ
Όχι, όχι, όχι. Αν αφήνεις για πολύ το Ράδιο Παράθυρο, Πόρτα, Εξαερισμό ανοιχτό, να μπει κρύος αέρας, να παγώσει το διπλανό μαξιλάρι, ΟΧΙ δεν πρόκειται να βρεις κανενός σημάδι δίπλα σου!
Υπάρχει το αυτό το κακό με το κρύο, στο κρεβάτι, στο μυαλό, στη καρδιά: ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ! Δημιουργεί το λευκότερο λευκό!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
26 Φεβρουαρίου, 2007 at 4:01 μμ
Brain den yksera oti xrisimopoieis tetoies lekseis
Akou ekei~εξομολογηθούμε.!?.!?
26 Φεβρουαρίου, 2007 at 10:50 μμ
Πως να τις περνάει, αλήθεια;
27 Φεβρουαρίου, 2007 at 1:21 πμ
…που θες να πιεις αλλά να βασανίσεις όχι να κατευνάσεις την γεύση σου.
Μερικές φορές, ναι, πρέπει να παιδεύουμε την γεύση μας.
Με την ελπίδα ότι αυτό δεν θα γίνει συνήθεια…
27 Φεβρουαρίου, 2007 at 9:15 πμ
@Yo!reekas:
Χμμμ.. τώρα που το σκέβουμαι εσένα σου χρωστάω ένα φαί ε;
Εμ καλά, θα σε φτιάξω ένα αρβανίτικο κοτόπουλο, να μην ξεχνιόμαστε χεχε!
@erwtas:
Χεχε ο Χιμαν!
Ουχουχουχ!
Μάκια λατρεία μου!
@marquee:
Ωωωωω ευχαριστώ σας αδυναμία!Είδες που ήταν χαρούμενο;Το ΄ξερα οτι θα το εκτιμήσεις!
😉
@b&b:
Ευχαριστώ πολύ και για το χρόνο και για τα καλά σας λόγια!Οπότε δεν σας λέω καλώς ήρθατε.Θα τα λέμε πιστεύω..
@houli_v:
Χεχε σου απάντησε ήδη ο psarog..έτσι έτσι γουστάρω interaction εδώ μέσα!
Εγώ σου το ‘πα, όσο με κλείνεις μέσα θα έχουμε χειρότερα..!
@αγρινόμου:
Χαμογελάκι..
και φιλάκι!
@cherry:
Και μετά να ανάψεις ένα τσιγάρο χαζεύοντας το λιμάνι;
@μαύρος σκύλος:
Τ’ ακούω μαυρόσκυλο..τώρα βέβαια να σου πω οτι έχω ένα βιντεάκι με Live εκτέλεση «σ’όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι εγώ μαζί σου θα ξυπνάω» φαντάζομαι θα σε ενδιαφέρει εε;
χιχι
@neofitos:
Συνοδεύει άριστα πολλά πράγματα που προσφέρουν εκτόνωση ε;
Χαίρομαι που σ’ άρεσε!
@sigmund:
Χεχε όχι βρε..πρόβες κάνω!
😉
@cgirl:
Εγώ ευχαριστώ!Να είσαι καλά και θα τα λέμε!
@pan:
Ναι.Τα είπε ο αρχηγός καλύτερα ε;
@νομίζω:
Καλώς ήρθες.Λείπει μια κιθάρα. Μόνο από εδώ όμως.Ομορφογραμμένος αργός θάνατος.
@στεφανος:
Καμία σημασία. Μια καλημέρα από μένα όμως τώρα, ναι;
@speira:
Στην υγειά μας λοιπόν..
και πάντα τέτοια!
@psarog:
Αληθεύει οτι έρχεσαι εσύ προς τα κάτω;
Στο είπε.Δεν ξέρω αν το πίστευε όμως.Είναι καμιά φορά που λες τις πιο μεγάλες βλακείες για να αποφύγεις την στεναχώρια.Τα έγραψε καλύτερα ο Ιωάννου στις «βυθισμένες άγκυρες».
@brainsick:
Ε πότε λοιπόν;
Άντε γιατί το αργούμε χαρακτηριστικά!
😉
@psarog (Ξανά):
Ενημερωμένο σας βρίσκω!
😉
@collateral:
Μια μεγάλη καλημέρα αγαπητέ και μην φοβάστε το λευκό..καμιά φορά χρειάζεται!
@μαυρόσκυλο:
Χιχιχχι μάλλον εμπερδεύθη ο αρρωστος!χιχιχ
@adomiel:
Μάλλον αυτή είναι και όλη η μαγεία..που δεν το ξέρουμε εννοώ!
@par..alogos:
Όχι κι αυτό συνήθεια!Κρίμα είναι!
Φιλιά!
27 Φεβρουαρίου, 2007 at 3:09 μμ
Με έχουν κυριεύσει δαιμόνια και χρησιμοποιώ συνέχεια χριστιανικές εκφράσεις….
28 Φεβρουαρίου, 2007 at 12:32 πμ
Brainsick
Ένας ντόπιος τραγουδιστής με βάφτισε «After Midnight» γιατί -έλεγε -μετά τα μεσάνυχτα μιλούσα ξένες γλώσσες.
28 Φεβρουαρίου, 2007 at 2:27 μμ
Les vre sorry na paw???
Alla pali den nomizw ,aytoi
exoun ton xristo mesa tous mpaaa…
Mouflon ki esena anhsyxtiko, mh na phgainame mazi gia groupoexorkismo???