Έτσι όπως περνούν οι χειμώνες.
Και ξεκουράζεσαι από λαγόνες σε λαγόνες.
Τίναξε χέρια
Πιάσε τα δικά μου
Διάλεξε από ποικιλία καπνού
Πιες από γλυκάνισο συγκεκριμένο
Και φίλα με χωρίς να ανοίξεις υποδοχή.
Σε δίχτυ, αρπάγη, φτιαγμένη μόνο.
Ένα κάτι πιο πάνω.
Εκεί που ο αέρας είναι πιο αραιός.
Μη νοιάζεσαι, εγώ θα ξαγρυπνήσω στην ανάσα σου.
Να είναι ήρεμη, συνεχής. Κι αν κάποτε βαρύνει, θα μπλέξω τα δάχτυλά μου στις άκρες των μαλλιών σου.
Και θα σου πω να ξυπνήσεις.
Είναι ώρα να γυρίσουμε γρανάζι.
Κι ανταμώσαμε στο καφενείο του σταθμού
Με τα σημάδια από καύτρες στο πλαστικό τραπέζι
Τα ποτήρια του κονιάκ φιλήθηκαν
Κι ήταν πάλι σαν νύχτα
Φιλμ

“Την πίκρα που ’χω μες στο στόμα πιες”