Πάλι την ίδια ιδέα παλεύεις.
Οτι την αναμονή την αντέχεις.
Μια κούραση στα σαγόνια την αγνοείς.
Πάλι τα γραπτά σου σε ξοδεύουν.
Θυμώνεις όχι τόσο αναίτια.
Μα ο δρόμος έχει αριστερή ανοιχτή.
Και τα δέντρα χάνονται από την ταχύτητα.
Η κατάρα του συνοδηγού με τις ασπρισμένες κλειδώσεις.
Εικόνες από κάμερα παρακολούθησης και ξανά μόνος.
Όταν το βράδυ αργά θα περπατάς με τις παντόφλες στα στενά σου θα είσαι συντροφεμένος.
Έτσι είναι μάλλον.
Ένα μικρό, περιττό γρανάζι.
Στην πρώτη απεργία θα ξαναμιλήσεις με τον κόσμο.
Συνεργασία.
Γυναικεία φωνή σιγομουρμουράει στο βάθος.
«Περάστε, ο αριθμός σας εγκρίθηκε».
Κοιτάς τα άδεια σου χέρια.
Ποιός αριθμός;
Μετά θυμάσαι.
Τις εφτά, ψηλά στο μπράτσο.
Και προχωράς.
24 Ιουλίου, 2006
24 Ιουλίου, 2006 at 6:20 μμ
Η εφηβεία τελειώνει στα βαθιά γεράματα…
Απλά εμφανίζεται με διαφορετικά ονόματα…
Και την καλησπέρα μου!!!
24 Ιουλίου, 2006 at 11:59 μμ
μα να μην πάρω χαμπάρι τίποτιςςς????????
φταίει το τσίπουρο???
ή έχω γίνει βραδύνους???
25 Ιουλίου, 2006 at 7:15 πμ
@dimitris:
Καλημέρααααα!
Ναι λέγεται κρίση των 30 , μετά εμμηνόπαυση κτλ, κτλ!
@vromogato:
χμμμ μάλλον θα φταίει η εφηβεία που λέγαμε!
25 Ιουλίου, 2006 at 8:35 πμ
Μετά τα τριάντα ακολουθεί η ηλικία σταύρωσης (33)… Και μετά η αντίστροφη μέτρηση και η επιστροφή στην εφηβεία. Συνοδεία τεκνού.
ΥΓ: Τριαντάρησες;
25 Ιουλίου, 2006 at 12:01 μμ
@little_pat:
Σωστά!Όχι δεν τριαντάρησα ακόμη!
Αυτό με το τεκνό πολύ μου άρεσε!χεχε!
16 Αυγούστου, 2006 at 8:43 μμ
I really enjoyed looking at your site, I found it very helpful indeed, keep up the good work.
»
17 Αυγούστου, 2006 at 7:39 πμ
@elephantcom:
Thanks though I cannot really understand how exactly it helped you.