Κάπου ανάμεσα στα χαρτιά του γραφείου κι ένα ξέχειλο τασάκι με ένα άδειο ποτήρι καφέ δίπλα , επιμένει να ξεπηδά στυλό και φύλλο με σκαλισμένες κουβέντες πάνω. Τι σου είναι και αυτή η επιμονή! Αλλιώς στα «πάγια κολλάς».
Σκέφτομαι διάφορα τον τελευταίο καιρό. Πως οι μεγάλες προσπάθειες ν’ αλλάξεις τον εαυτό σου ευοδώνουν και το πετυχαίνεις μέσα από στερήσεις. Και πώς μετά , στέκεσαι απορημένος στη γωνιά και κοιτάς την καινούρια σου έκδοση. Και δε σου κάνει τελικά αυτό που βλέπεις. Οπότε δεν είναι τυχαίο , που και σε κανέναν άλλο (από αυτούς που μετράνε για σένα ) δεν κάνει.
Ο ιλουστρασιόν εαυτός σου. Κοινωνικά ευσταθής και αρμόζων. Που νόμιζες οτι θα θαμπώσει το μαύρο κενό που κουβαλάς. Αυτό που άφησες σε μια γωνιά κι έλεγες οτι δε θα ξαναδείς ποτέ. Δε θα ξανασκοντάψεις επάνω σ’ αυτό το σωρό.
Απλά το ανικανοποίητο; Αυτό που ορίζει την ευτυχία σαν αυτό που είναι οι άλλοι; Και για ποιά πληρότητα μιλάμε; Ένας άνθρωπος είναι μισός. Όχι , επιμένω να καταλάβω. Για τη δημιουργία σαν διέξοδο θα μιλήσουμε; Ποιά δημιουργία; Αυτή που άλλοι απαίτησαν από σένα και μόλις την ολοκλήρωσες σου ρίξαν μια κλωτσιά; Κι εσύ τρέχεις να προλάβεις την επόμενη γιατί ποιός ξέρει , μπορεί τότε να σε χαιδέψουν. Ολόκληρος νιώθεις μόνο όταν οι άλλοι σε κοιτούν. Ο δικός σου καθρέφτης σε δείχνει πάντα μισό.
Ανθρωπάκι.
Ιουνίου 14, 2006
Advertisements
Ιουνίου 14, 2006 at 10:47 πμ
…σέρνεσαι, βρίζεις και πονάς…
αχ αυτό το κωλομαντρί…
καλημέρα
Ιουνίου 14, 2006 at 10:58 πμ
@vromogato:
αυτό ακριβώς..
καλημέρα γατούλη! (μουαχα!)
Ιουνίου 14, 2006 at 12:53 μμ
A re sorry_girl mporei na mh fainetai apo ta post poy anebazw…alla to idio akribws zw. Einai to mesa soy poy 8es na allakseis kai otan symbainei ayto den ikanopoieisai. Blepeis nai men allagh alla oxi to epi8ymhto apotelesma.
…Twra katalaba kala?
Ιουνίου 14, 2006 at 1:10 μμ
@ptwsh:
καλά το πας κορίτσι..σου είπα δε σε φοβάμαι εσένα.
το αποτέλεσμα έρχεται αλλά τελικά δεν είσαι και σίγουρος οτι ήταν τόσο επιθυμητό τελικά..
Ιουνίου 14, 2006 at 1:16 μμ
geia soy re sorry_girl
Ιουνίου 14, 2006 at 1:17 μμ
@ptwsh:
γειά μου , γειά μου!
🙂
Ιουνίου 14, 2006 at 3:13 μμ
«Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει,
πως πίνει απ’ το πηγάδι το σκοτεινό·
που, ό,τι τον κατατρώει, ανάγκη το ‘χει κάνει
ή στην αυλή το κρύβει, να ξεχαστεί».
Την ώρα αυτή στον κάμπο ομίχλη κατεβαίνει·
τα σκιάχτρα, τα κουρέλια θα φοβηθεί;
Τρέξε να ψηλαφήσεις την πλάση ακριβέ μου,
το μπράτσο της απλώνει, να κρατηθείς.
όπως λέει κι ο κυρ Θανάσης
Ιουνίου 15, 2006 at 11:04 πμ
@mansar:
καλώς τον!όπως πάντα στο 100%…
μη χάνεσαι , ανέβασε και κανένα κείμενο!
Ιουνίου 18, 2006 at 9:53 πμ
sorry_girl, όταν προσπαθούσα να με αλλάξω το κατάφερνα μόνο για 1-2 μέρες.
Πως μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος, να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι; Μπορεί;;;; Και στη τελική, γιατί να αλλάξεις; Για να ικανοποιήσεις τις επιταγές του καθωσπρεπεισμού…;
Χτύπησες φλέβα με αυτά που έγραψες!
Ιουνίου 19, 2006 at 6:16 πμ
@little_pat:
σ΄ευχαριστώ..
μάλλον δεν μπορεί να αλλάξει και πολύ..νομίζει οτι μπορεί..αυτή η ψευδαίσθηση είναι η τρέλα.