Εκείνες τις απαντήσεις τις ξεχασμένες που σου χρωστάω λέω να στις δώσω τελικά.Τις είχα έτοιμες από καιρό.Αλλά δεν ήσουνα εδώ γύρω.Όχι τελικά δεν άλλαξα και πολύ.Ακόμα λέω αστεία που μόνο εσύ καταλάβαινες κι ο κόσμος με κοιτάει περίεργα. Οι μουσικές δεν αλλάξανε και πολύ , ούτε και τα βιβλία. Μόνο εκείνες τις μεθυσμένες κουβέντες στην ταράτσα και να ψάχνω το σπίτι σου , στα φώτα της πόλης από κάτω.Τις κρατάω ακόμα τις αντοχές μου.Πιστεύω όμως ακόμα οτι καλύτερα ήταν να μην είχαμε βρεθεί διαφορετικά ποτέ.Ο μανιακός τρελός με το δικράνι τα σάρωσε όλα.Μόνο τα μαλλιά και τα νύχια μακραίνουν.Από τότε θρήνησα δυο θανάτους και χειροκρότησα σε μερικούς γάμους.Ψηφίζω ακόμα συναισθηματικά και βλέπω μπάλα όταν δεν είμαι καλά.Κράτησα νεογέννητο και έκλαψα όταν έκλαψε.»να ρθεις να μου σκουπίσεις τον ιδρώτα» θυμάσαι;Εγώ θυμάμαι.Ακόμα λίγο.

Advertisements